بازدیدها: 5
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی خانه پرستار به نقل از خبرنگار اجتماعی رکنا، دکتر آرمین زارعیان، رئیس هیات مدیره نظام پرستاری تهران در نشست خبری خود به مناسبت روز پرستار گفت: ذات بیماری کرونا به گونه ای است که بیش از آن که درمان های پزشکی بتواند به بیماران کمک کند، این مراقبت های پرستاری است که می تواند جان بیماران را نجات دهد و به همین دلیل پرستاران در دو سال گذشته تمام تلاش خود را انجام دادند تا بهترین خدمات مراقبتی را به شهروندان ارائه کنند.
وی افزود: استاندارد تعداد پرستاران در ایران مطلوب نیست و همین مساله باعث می شود که کیفیت خدمات پرستاری ارائه شده به بیماران مطلوب نباشد و به همین دلیل، در حال حاضر بسیاری از بیماران حداکثر کیفیت مطلوب خدمات پرستاری را دریافت نمی کنند.
رئیس هیات مدیره نظام پرستاری تهران با اشاره به وجود صد هزار پرستار بیکار در ایران گفت: متاسفانه خود مسئولان وزارت بهداشت اذعان دارند که ما صد هزار پرستار کم داریم. یعنی تقریبا به همان تعدادی که کمبود پرستار در ایران وجود دارد، پرستار بیکار داریم و وزارت بهداشت می تواند با استخدام پرستاران بیکار، به جبران کمبود پرستار در ایران بپردازد که البته بودجه لازم برای استخدام این تعداد پرستار را باید مجلس شورای اسلامی فراهم کند.
زارعیان با اشاره به آمارهای مهاجرت پرستاران اظهار داشت: در حالی که پیش از شیوع کرونا در کشور، ماهانه ۵ پرستار تهرانی از نظام پرستاری تهران درخواست مجوز گوداستندینگ برای اقدام به مهاجرت داشتند، در سال اول کرونا این آمار به ماهانه ۵۰۰ درخواست رسید. یعنی کرونا آمار درخواست مهاجرت پرستاران تهرانی را صد برابر کرد که البته این آمار در سال دوم کرونا تا حدودی کاهش یافت.
وی ادامه داد: اگر فقط ۵۰ درصد درخواست های گوداستندینگ به مهاجرت نهایی ختم شده باشد، یعنی در سال اول کرونا مجموعا ماهانه ۲۵۰۰ پرستار تهرانی از ایران مهاجرت کردند.
رئیس هیات مدیره نظام پرستاری تهران تاکید کرد: در کل کشور هم برآورد می شود که در سال اول شیوع کرونا در ایران بین ۵ تا ۸ هزار پرستار مهاجرت کرده باشند که البته این آمار در سال دوم کرونا با بهبود نسبی وضعیت درآمدی پرستاران تا حدودی کمتر شد. البته متاسفانه وزارت امور خارجه آمار دقیق مهاجرت پرستاران را ارائه نمی کند.
وی در پایان تصریح کرد: خشونت هایی که برخی بیماران و همراهان آنها به پرستاران اعمال می کنند، منجر به وارد شدن آسیب های جسمی و روانی فراوانی به پرستاران می شود و همین مساله به فرسودگی شغلی پرستاران دامن می زند.
