بازدیدها: 868
کد خبر: ۲۹۳۵۴۷ | تاریخ : ۱۳۹۹/۵/۷ – شماره: ۷۸۲
رابطه کمبود پرستار با افزایش مرگ و میر
محمد شریفی‌مقدم دبیرکل خانه پرستار
قبل از پاندومی کرونا، تعداد پرستاران براساس مولفه‌هایی همچون نسبت جمعیت و براساس شاخص و استانداردهای جهانی تعیین می‌شد. اگر دولت می‌خواست از مردم مراقبت‌های مناسب صورت بگیرد باید به ازای هر هزار نفر، ده پرستار استخدام می‌کرد، که این استاندارد در اکثر کشورهای اروپایی رعایت می‌شود و در برخی از کشورها مانند بلژیک به ازای هزار نفر، ۱۲ پرستار دارند. کیفیت متوسط مراقبت از مردم به ازای هزار نفر، پنج تا شش پرستار است و اگر مردم بخواهند از حداقل مراقبت‌ها برخوردار باشند به ازای هر هزار نفر سه پرستار نیاز است، قبل از شیوع کرونا در ایران متوسط تعداد پرستاران برای هزار نفر، ۵/۱ پرستار بود، یعنی نصف حداقل استانداردهای جهانی و نصف برخورداری مردم از حداقل‌های مراقبتی! سیاست‌‌های اشتباه و پزشک‌سالارانه وزارت بهداشت در ۲۰ سال گذشته و افزایش بیمارستان‌ها، باعث شد ما از دوران پیش از انقلاب که جمعیت کشور کمتر بود، سرانه پرستار نسبت به تخت‌های بیمارستانی با رکود شدید مواجه باشیم. بعد از شیوع کرونا که مداخله پزشکی در درمان بیماران نتیجه‌ای ندارد، بار اصلی و ۹۰درصدی مراقبت‌ها از بیماران کرونایی بر دوش پرستاران قرار گرفت. در این شرایط جامعه پرستاری ما با افسردگی و خستگی مفرط مواجه شده است. فشار کاری در ابتدا باعث خستگی مفرط و سپس به خستگی مزمن تبدیل می‌شود و تعدادی از پرستاران را ناخواسته از چرخه خدمت خارج می‌کند. در زمان شیوع کرونا به دنیا ثابت شده هر چه تعداد پرستاران کمتر باشد، میزان مرگ‌ومیر بیماران کرونایی افزایش پیدا می‌کند. در پنج ماه اخیر اعلام شده ۹هزار پرستار درگیر کرونا شده‌اند، که آمار واقعی بیش از این عدد و رقم است و بسیاری از آنها با مثبت شدن آزمایش کرونایشان به محل خدمت می‌روند. امروزه کمبود نیروهای پرستار، مطالبه مردمی است و مردم و وزارت بهداشت به‌خوبی می‌دانند، بخشی از آمار بالای مرگ‌ومیر روزانه در ایران به‌دلیل خستگی مفرط پرستاران است و دنیا به این واقعیت پی برده است. به عنوان مثال در کشور آمریکا که یک پرستار برای هفت ساعت کار چهارهزار دلار حقوق می‌گیرد، زمانی‌که در شیوع کرونا ساعت کاری او را به ۹ ساعت رساندند، ۱۴ درصد خطای آن پرستار افزایش پیدا کرد. حالا شما این شرایط را با حداقل ۱۲ تا ۱۴ ساعت کار پرستاران در بیمارستان‌های ایران مقایسه کنید که حدود ۱۲۰ دلار حقوق می‌گیرند. ما پرستارانی داریم که در طول هفته به منزل نمی‌رود و نمی‌تواند فرزند، همسرش و پدر و مادرش را ببیند و این موضوع به غیر از خستگی، بحران روحی و افسردگی را برای آنها به همراه دارد. همزمان با شیوع کرونا تعدادی از پرستاران قراردادشان را تمدید نکردند و یکسری دیگر بازنشسته شدند، اما پرستاری جایگزین آنها نشد و هیچ کاری در این رابطه انجام نشده و متاسفانه در این شرایط برخورد مناسبی نیز با سربازان خط مقدم مبارزه با کرونا نیز صورت نمی‌گیرد. برای نظام سلامت ما که سالانه چند صد‌هزار میلیارد تومان پول در آن جابه‌جا می‌شود، جذب ده‌هزار پرستار یا بیشتر مبلغ قابل‌توجهی به حساب نمی‌آید، اما آنها فقط قصد دارند که در آینده نزدیک سه‌هزار پرستار جذب کنند. هزار میلیارد تومان نیز برای کارانه پرستاران اختصاص داده شده است که از این مبلغ ۱۰ درصد آن مالیات است و ۹۰۰ میلیارد تومان آن را اگر به همه پرستاران بدهند، حدود شش‌میلیون تومان کارانه سالانه دریافت می‌کنند که متعلق به خرداد و تیر سال گذشته است. همه این عوامل باعث شده که پرستاران شرکتی در مقابل سازمان مدیریت اعتراض کنند.
منبع: ارمان ملی
