بازدیدها: 319
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی خانه پرستار :علی اشرف رحمان پناه قائم مقام خانه پرستار طی یاداشتی وضعیت روز پرستاری را تحلیل کرد:
بنام خداوند عدل و انصاف .
کمتر از یک ماه به رسیدن به اولین سالگرد تایید ورود مهمان ناخوانده ، و یروس کرونا و بیماری کشنده ناشی از آن مانده است . و هنوز ساختار نظام سلامت ما در اما و اگر اتفاقات احتمالی ناشی از بروز پیکهای جدید و شکنندگی ساختار نظام سلامت و خستگی و بیماری و ناتوانی ادامه مقاومت کارکنان نظام سلامت و از جمله آنها فداکاران عرصه مراقبت مستقیم از بیماران یعنی پرستاران هستند .
اما در این ایام که رکود و رشد آهسته بیماری اجازه نفس کشیدن و باز بینی و مرور یک سال گذشته را داده است . وقتی به عقب بر می گردیم و مجموعه رفتارهای سیاست گذاران و مدیران و تصمیم گیران عرصه سلامت را بر رسی می کنیم . متوجه یک امر می شویم و آن این است که متولیان و سیاست گذاران حوزه سلامت کشور هم مانند مردم عادی و نیروهایی که بشدت تحت فشار کاری و استرس ناشی از فشار مضاعف کاری و کمبودها و نواقص دادشان به آسمان رسیده تنها و تنها کاری که می کنند . همدردی و هم نوایی در داد زدن و ناله کردن است .
متاسفانه فاقد کمترین استراتژی و برنامه زیر بنایی و اصولی برای مقاوم سازی و بازسازی و ترمیم کمبودها و نواقص و بهبود شرایط برای مواجه با بحرانهای بعدی احتمالی ناشی از بروز پیکهای بعدی و یا مواجه با بیماریها و شرایط ممکنه بعدی هستند .
آیا این بزرگواران بر این توهم معتقد شده اند که مانند تمام قانون گریزی های ۱۴ ساله یشان می توانند تیم آسیب دیده ، خسته و بیمار ، و ناراضی از بی قانونی ها و ظلم ها و نادیده انگاریها و تبعیضهای نا روا به زور سر پا نگهدارند و بر بالین بیمارانی که از رخدادهای بین المللی چنان بر می اید که بسیار کشنده تر و خطرناک تر و مسری تر است وادار به مراقبت با کیفیت نمایند !؟.
اگر چه بنده ایمان دارم اگر تیم پرستاری کشور تا کنون نیز در مقابل بیماری جانانه مقاومت و ایستادگی کرده و می کنند . اما تاب اوری و مقاومت هر شخص و گروهی قطعا قابل شکستن بوده و خواهد بود .
در طول یک سال گذشته بارها و بارها از همه مسئولین دولتی یک کلام و از بقول بعضی ها نهادهای پرستاری یکصد شکوفه دمید که از استخدام نیروی تازه نفس و تغییر وضعیت پرستاران شرکتی و قرار دادی برای افزایش علاقه مندی سازمانی و تغییر روحیه نیروهای خسته موجود که با کمترین شرایط و مزایا و با بیشترین استرس و نا امنی شغلی ناشی از نوع وابستگی سازمانی از یک طرف و خطر و مواجه بیماری با خود و خانواده از سوی دیگر مبارزه کردند ، دم زدند و هر روز آماری اغوا گرانه از مجوزهای چند ده هزار نفری پرستاران تازه نفس دم زدند .
اما اکنون بیش از یک ماه از آخرین روز پرستار گذشته است و هنوز اقدامی موثر و زود بازده برای جذب نیروهای جدید و تغییر وضعیت نیروهای موجود صورت نگرفته است !
و از سویی انتظار بیش از ۲۰۰ هزار نفر پرستار جان بر کفی که پس از ۱۴ سال از تصویب قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری دلخوش به فرمان رهبر خویش شدند علی رغم دستور واضح و شفاف و الزام آور مقام معظم رهبری بر آورد نشده و نگرانی آنها وارد ۱۵ سالگی شده است !
یک سوال این ۲۰۰ هزار نفر این است که جناب وزیر چرا و به چه علت بین اوامر رهبر تبعیض و تفاوت قائل است ؟
چرا برای ممنوعیت ورود واکسنهای مورد نظر آنی و فوری اطاعت امر کردند .
اما برای اجرای قانون مصوب مجلس و دستور الزام به اجرای آن توسط رهبری در طی یک ماه گذشته حتی یک نشست کارشناسی هم در سطح معاونت پرستاری و …. بر گزار و رسانه ای نشده است ؟
آیا سایه ای بالاتر و اراده ای مافوق امر رهبری مانع از اطاعت پذیری جناب وزیر و دستگاه تحت امرشان و دولت تدبیر و امید است که مانع از اجرای امر ایشان است ؟
لطفا بطور شفاف اعلام کنید تا شاید مرهمی باشد بر درد ۱۴ ساله پرستاران ..
متولیان حوزه سیاست گذاری سلامت بدانند که تاب اوری و تحمل و صبر جان برکفان مدافع سلامت مردم هم سقفی دارد و مسئولیت تمام عواقب و زیانهای این سوء مدیریت و قانون گریزی ها بر عهده آنها خواهد بود .
۱۳۹۹/۱۱/۵
علی اشرف رحمان پناه
