بازدیدها: 626
همدلی| فوت پرستار شیرازی به همراه فرزند هفت‌ماهه‌اش به‌دلیل ابتلا به ویروس کرونا خبر تکان‌دهنده‌ای بود که سبب‌ساز جریحه‌دار شدن احساسات جامعه پرستاری و البته مردم شد. خبری که یک بار دیگر نشان داد مدافعان سلامت روزهای بسیار سختی را سپری می‌کنند؛ روزهایی که درکنار مشاهده مرگ بیماران مبتلا به کرونا آنها شاهد مرگ همکاران خود هستند و هر لحظه ممکن است خودشان قربانی بعدی این ویروس کشنده باشند. اما این وضعیت خطرناک برای پرستارهای شرکتی شرایط پیچیده‌تری را ایجاد کرده است. اگرچه بسیاری از آنها با تمام فداکاری‌هایی که می‌کنند مشتاقانه در حال خدمت‌رسانی به مردم هستند، اما نباید این نکته را فراموش کرد که نبود امنیت شغلی سبب شده بسیاری از آنها با وجود بیمار بودن یا داشتن شرایط خاص مانند بارداری همچنان ترجیح می‌دهند که در بیمارستان‌ها باشند.
چند روز قبل «مریم رحیمی» پرستار فداکار بیمارستان شهید رجایی شیراز به‌دلیل ابتلا به ویروس کرونا جان خود را از دست داد تا به جمع شهدای سلامت بپیوندد. اما مسئله‌ای که سبب‌ساز دوچندان شدن غم از دست دادن این پرستار شد این بود که او فرزند هفت ماهه‌ای باردار بود که به‌دنیا نیامده مادرش را تنها نگذاشت و تصمیم گرفت برای همیشه کنار او باشد. خبرگزاری ایلنا در توضیح بیشتر این خبر نوشت «نوزاد ایشان پس از مرگش با سزارین متولد می‌شود، اما متاسفانه بعد از چند ساعت فوت می‌کند.» مریم رحیمی پنجمین پرستار بیمارستان‌های شیراز بود که کرونا فرصت هم‌آغوشی او و فرزندش را در این جهان گرفت.
در همین رابطه محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار درباره حادثه تلخ مرگ پرستار شیرازی به همراه فرزندش به روزنامه «همدلی» می‌گوید که «ایشان خانم بیست‌وهفت سالهای بودند که یک فرزند هفت ماهه داشتند. بعد از مبتلا شدن به کرونا وضعیت‌شان وخیم می‌شود، علیرغم تلاش‌هایی که انجام شد متاسفانه خودشان به همراه فرزندشان فوت می‌کنند. اما واقعا از منظر پرستارها و همکارها به نوعی در حق ایشان جفا شده است و احساسات جامعه پرستاری و همه مردم از شنیدن چنین خبری جریحه‌دار می‌شوند.»
وی با بیان این‌که «این پرستار در بخش عفونی و کرونا نبوده» ادامه می‌دهد: «معمولا بخش‌های عفونی از سایر بخش‌ها ایمن‌تر است، بیمارانی که وارد این بخش‌ها می‌شوند معلوم است که به ویروس مبتلا هستند، کسانی هم که در آن بخش کار می‌کنند هم تجهیزات کامل‌تری دارند و هم این‌که پروتکل‌های بهداشتی را بیشتر رعایت می‌کنند. اما در سایر بخش‌های بیمارستانی رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی کمتر می‌شود، از طرفی تجهیزات و امکانات کمتری هم به آنها می‌دهند. بنابراین در آن بخش‌ها خطر مبتلا شدن به ویروسی مانند کرونا بیشتر است.»
شریفی‌مقدم با بیان این‌که «همه پرستارهای شرکتی از خدمات مناسبی برخوردار نیستند» خاطرنشان می‌کند: «متاسفانه ماجرای فوت خانم رحیمی به این برمی‌گردد که ایشان پرستار شرکتی بودند و نتوانستند از مرخصی بارداری به‌خوبی استفاده کنند. و این مشکل بسیاری از پرستارهای شرکتی است؛ چراکه تمام پرستارهای شرکتی از آن‌جایی که قراردادهای شش ماه یا یک ساله دارند، وقتی باردار می‌شوند درصورت تقاضا برای مرخصی معمولا با این‌ها فسخ قرارداد می‌کنند، چراکه بارداری حدود 9ماه طول می‌کشد. بنابراین بسیاری از پرستارهای شرکتی که باردار هستند سعی می‌کنند تا آخرین روزی که می‌توانند سرکار بروند. ایشان هم باردار بودند و تا هفت ماهگی فرزندشان به بیمارستان رفتند تا این‌که این اتفاق تلخ برایشان افتاد.»
دبیرکل خانه پرستار با مقایسه وضعیت پرستاری در ایران و برخی کشورها به همدلی می‌گوید: «در بسیاری از کشورها اگر پرستار احساس کند بیمار شده است، بدون نیاز به مراجعه کردن به پزشک، همین‌که تلفنی اطلاع دهد بلافاصله می‌پذیرند و او را جایگزین می‌کنند تا بیماری‌اش برطرف شود. بنابراین اگر پرستاری مریض باشد یا مانند این پرستار شیرازی باردار باشد، خود سیستم اجازه نمی‌دهد که سرکار بیاید. اما در کشور ما پرستار حتما باید در بیمارستان حضور پیدا کند، تست بدهد و ثابت کند که بیمار شده است. درحالی‌که چنین اقدامی هم برای خودش و هم برای دیگران خطرناک است. شما اولین شهید پرستار را که خانمی در گیلان بود، نگاه کنید؛ با وجود مبتلا شدن به کرونا، و درحالی که سرم به دست داشت، از سایر بیماران مبتلا مراقبت می‌کرد و هیچ خبری از نیروی جایگزین نبود.» این عضو خانه پرستار با اشاره به «اهمیت امنیت شغلی برای پرستاران شرکتی» بیان می‌کند: «در کشور ما همه پرستارهای شرکتی علیرغم فشار کاری با مریض بودن یا باردار بودن مجبورند که سرکار بروند. این روندی بوده که تا به امروز درباره پرستارهای شرکتی وجود داشته است؛ چراکه این‌ها امنیت شغلی ندارند و یکی از دغدغه‌های آنها همین امنیت شغلی است. پرستاری که دغدغه معیشت داشته باشد و امنیت شغلی نداشته باشد، طبیعی است تن به هر شرایط کاری می‌دهد. همین است که می‌بینیم پرستارهای خانم شرکتی با وجود باردار بودن تا آخرین روز ممکن سرکار می‌روند، حتی اگر مریضی داشته باشند کتمان می‌کنند و در محل کارشان حاضر می‌شوند، درصورتی که این روند اصلا درست نیست، این یکی از سیاست‌های سیستم پزشک‌سالار است که می‌خواهد حداکثر بهره بردن از پرستاری را داشته باشد و پرستارها مجبور هستند هر شرایطی که شرکت‌ها جلویشان می‌گذارند، بپذیرند.»
شریفی‌مقدم با توجه به این‌که مرگ پرستارها به علت مبتلا شدن به کووید19 در حال تکرار شدن است، اظهار می‌کند: «چنین مسئله‌ای نشان‌دهنده ناکارآمدی نظام سلامت است و ما از هر گوشه ایران می‌شنویم که در یک مرکز درمانی یک پرستار فوت می‌کند. این‌ها نشان می‌دهد یا تجهیزات کافی موجود نیست، یا این‌که پرستار بسیار خسته است. وقتی کار سنگین در یک بازه زمانی طولانی انجام می‌شود پرستار خسته می‌شود، در خستگی خطا بالا می‌رود، شما مطلع باشید تعداد مرگ‌ومیر هم برای مردم و برای پرستارها با تعداد پرستار نسبت مستقیم دارد. در وضعیتی که پرستارها به‌دلیل کمبود نیرو خسته هستند هم به مردم و هم به خودشان خسارت وارد می‌شود.» وی در پایان با اشاره به کمبود پرستار در مراکز درمانی خاطرنشان می‌کند: «الان نظام سلامت ما مدت‌ها است که می‌خواهد پرستارهای جدید به خدمت بگیرد، اما خبری از استخدام نیست. این در شرایطی است که به اشکال مختلف مانند فوتی، ترک کار، مبتلا شدن به کرونا، مهاجرت و بازنشسته شدن، از تعداد پرستارها کم می‌شود. در سالهای گذشته هیچ استخدامی نداشتیم، فقط در سال 98 یک آزمونی برگزار شد که به‌دنبال آن حدود 5هزار پرستار به خدمت گرفتند که این تعداد با توجه به حجم بالای کار که اصلا به چشم نمی‌آید و نتایج آن همان افزایش بالای آمار مرگ‌ومیر در پرستارها و مردم است.»
